alışıp mutlu olmayı öğrenmişken yalnızlığıma
ansızın geldin birden beklemediğimbir anda
paldır küldür ve öylesine güzel
hoş geldin hayatıma
sayfalarca üzdün sonra
ait deildin sanki artık
ne bana ne de başkasına
her seferinde bir gayret teninden enjekte ettim huzuru ruhuma ama
uzun sessizlikler
sebepsiz kavgalar
anlamsız sebepler geldi ardından
yordun defalarca
ve gittin sonunda
benden intikam alırmışçasına
içimden koptun çığlığını tutan kasırgamda.
hüznü hayal sahneler....
