yollar bitmez dediler ama

tek bildiğim 20 yıldır yaşadığım ve bu 20 yılın 5 yılını ölü bir şekilde geçirdiğim karşılıksız aşkı kabul etmiyorum ben o yüzden içimdeki ölüyü kabul ettim ve önüme baktım ama ne zaman kendime geri dönmek istesem içimde çözemediğim şeyler yüzünden boşver yeniden hayata dönmek demek birşey yok  diyorum ve ne yazık ki yaşadığım hayatla alakam olmamasına rağmen devam ediyorum.
 Asıl sorun bir 20 yıl daha yaşarmıyım yaşarsam nasıl olur bu yoksa bir 5 yıl daha gider bu ölü ruh benimle?

bunalım yazısı gibi dursada alakası yok aslında..

döndüm dönüyorum

Durdum bakıyorum son resmime şu an ki halime saçlarım daha da yıpranmış, sorunlarım daha çeşitli ve çoğalmış, yaşım daha geçmiş, birşeyler çok az değişmiş, çoğu şey geçmiş gitmiş...
Ne on senelik oturduğum yer gezdiğim sokaklar, ne arkadaşlarım, ne en iyi arkadaşım, ne bana odamı kocaman dünya'yı dar eden sevgilerim ve de fazlası kalmamış bitmiş (:
Hani daralmıştım bir süre net fila yok yasağı 1 sene istikrarlı bir şekilde sürdürdüm şimdi facebooka girdim de hiçbişi anlamadım.Ne yeni tasarımından ne insanların son halinden.Uzun süre kendimi bir yere kapatmışımda yeni çıkmışım gibi hissediyorum.Alışveriş merkezinde insanları izliyorum biblo gibi kızlar, herşeyden fazla anlayan erkekler ve starbucks da ellerinde notbook ve havalı kahveleri ile zaman öldürenn sevgili yurdum gençliği...Yapay olan şeylere burnumu kıvırıp geçmenin yorgunluğu ağır bastı günün sonunda.
Hani ben şimdi çalışıyorum filan ya şimdi bir de ondan sanırım bu ben istanbul'damıydım tramvası.Ama koşarak izmir'e yerleşesim var öyle durgun sessiz ve güzel.Belki bu sene 20 yaşında ve üniversite sınavına üçüncü kez giren bir moruk olarak şansım yaver gider de derim ki:
"İzmir'in yolları taştan sen çıkardın beni beni baştan"
Nitekim geçen yaz çektiğim o güzel resimler çöp olmasaydı teknoloji kurbanı olmasaydı şimdi burada olabilir idi..Işıl ışıl sessiz izmir akşamının mis gibi körfez manzarasını balkonumdan görebilirdiniz:D

Ps:bir gezgin olsam her sabah başka ülke ve şehirde uyansam atıyorum bir sabah nice sahillerinde gözümü açsam çok mu şey istemiş olurum ki?

Merhaba ben yersiz yurtsuz

Yağmur şu an neden ağlıyor biliyormusunuz?Herşeyi sertçe savurup durmasının birşeye kızar gibi nedenini bilmiyorsunuz ben hala boş bir beklentiye ağlıyorum onlarda benim halime...Ne oldu nasıl oldu da yine aklıma düştün?yine her sabah rüyalarımı sayar oldum seni bekler oldum.Bağlamalıyım bir yere geçiştirmeliyim yoksa bunla yaşamak o kadar zor ki unutmalıyım bir an önce.Ne zaman başarılı olduysam bunda ...Aferim bana!Azımı burnumu kırsamda suratımı tokatlasamda her seferinde dönüp dolaşım seni buluyorum ya kendimde bravo... ☺ ...
Yüzüne baktığımda nefreti hissediyorum karşıma çıktığında kaçıcak yer arıyorum ama sana bakmaya da karşı koyamıyorum bu saçma hisleri dibine kadar yaşıyorum.O değil de yanında birini görmek beklemediğim birşeydi hani biliyordum illa ki bir yerlerde birileriylesin ama görmek...Kim bu demek kendi kendime arkadaşlarınla eğlenirken yanında oturan o kız ne zamandır var ki?! ben senelerdir seni severken diye verilen emeklere geçen zamana yanmak..oldu bitti işte..Oluyormuş ki.
Neden oluyor bilmiyorum ama oluyor işte bitse bu sevgi artık ya da kalplerimizi değişsek keşke sendeki bana ait olan kısmı ben alsam bendekinide sen, beni sevmeyen kalple yaşasam olduğum gibi.Beklemesem, gözüm aramasa seni, hatırlamasam hiç bir gerçirdiğimiz anı, düşünmesem işte ya da acı vermese bunlar normal birşeymiş herhangi birşeymiş gibi olsa peşine düşmesem gizli gizli seni izlemesem anlamsızca bu yanımı atsam üzerimden hiç ait hissetmiyorum.Herkes olmasam sana aşık olunca ama aşk sanırım herkesin yaşadığı gibi.Olanlara dayanamayıp biriyle evlenen ya da şehri terk eden kızın sonu olcak benim sonum sanırım

uyumassam böyle olur dedi idim.

Yaptığım herşeyi elime yüzümebulaştırıyorum ciddi anlamda susup komutlaragöre hareket etmeliyim belkide bir süre.Kurabiye yaparım kupkuru olur,profiterol yaparım hamuru boş çıkar kremanın malzemesni hamurunada boca ederim, bir ton para harcatırım aksesuaryapacam diye çöp adamkadar bile karizmaları olmaz, e artık işe gireyimbari derim çıkarım iş görüşmesine 5 vesayitte bulurum sonra orada kalırım eve dönemem yok tamam daha saymayacağım.Bu tatil bana hiç yaramadı.
Eben şimdi yatağa girsem müzik dinlicem slov dinlesem aynı kişyi aynı anıları başa sarmaktan sıkıldım hareketli dinlesem kafam kaldırmaz hiç dinlemesem olmaz ben sessiz,karanlıkta uyuyamam.Karnım ağrıyo ellerim üşüyo saat 5 e geliyo sorun değil bu 'is a possibility' sendromuher sene budönemlerde bana geliyo yo yo ne diyorum ben yoo?*uyucam hadi kapat!czzzzttddzzzt boğuk ses;
'Biz kışın senle böyle yürürken;

Böyle hayallerimiz vardı ama olmadı.Sen naaaptın ona gitiiin eferim.


bzczctt PS: İlk resimdeki sahne aynı olmakla birlikte ikinci resimdeki çiftin arkadan aynı biz olması ve bahsettiğim hayalden koparılmış bir kare olması ile birlikte bu hayal gerçek olamamıştır yapımda ve yayında emeği geçenlere çav.

19

19
18..18..18...çok farklı olduğunainanırdım bu yaşın çok değişik hissedeceğimi farklı şeyler olacağını bilmem nedense öyle düşünürdüm başlarda hep skid row-18 and life dinlerdim hatta hatta hattta onunla ilk buluşmamızda cafede bu şarkı çalmıştı üstünden bir kış bir yaz geçti.
'lykke li possibility doh, lykke li possibility doh...'
En son blogum bile o zamandan kalma tuhaf(:halbuki üstünden çok şey geçti...
En yakın arkadaşım doğum günümü kutlamadı:), 'O' msnde bile yok telefonum çalmadı kimseyi suçlayacak değilim böyle olunca bende unutmuşum duvardan insanlar saldırınca fark ettim.Kendime bir cupcake bile hediye edemeden yatmam gerek:)Zira aslında elimde yenmeyen cupcakelerden bisürü var yakında paylaşacağım.

Ağır Roman

Tanrı armin'i yarattı...

hayır atlatamadım yo karkadaş olamadı yani 1 aydan falza oluyo bu mutsuzluk son olarak msndende silindim 15 gün oluyo...Bay egoistin silinmesi için belkide bana buurenin acısı şarttı ama sabah o da tazelendi çünkü ondan kurtulmak için ona sığınmıştım ama bişey atlamışım ben onlayken gayet iyiymişim ama yok yok lan ondan değil ben öyle kimseye çok değer veremem he sonra böyle olurum o ayrı ama zaten ben ben bu sonuncuda ne oldu ne bitti hala anlamadım sadece tuhaf..Kendimde de suç olmadığını bilsem öyle çemkiresim var ki..sonradan gördüm öbür yüzünü, amacın belliymiş gibi klişeler zaten diyemem ama böyle olduğunu düşünürdüm bende hatalı olmasaydım ben sadece bi insanı kaybedecek dereceye nasıl geldiğimi anlayamıyorum hoop daldan düşüyorum.Belkide çok şey istediğim doğrudur ne bilim falan filan interminal işte(...)
Kaçma korkma kovalamicam...
Kaçma korkma kovalamicam..bunun hakkından e zamandır yazasım vardı ama sayfayı açınca uçup gidiyodu göründüğü üzere yinede fazla yazamadım zaten fazla bişey yok ama ilham tutturduğum şarkı budur.Evdeyken bunu dinleyerek göbek atıyodu o zaman kehh kehh diyip geçtim ama sonra ayrılıktan sonraa alışveriş merkezinde tek başıma tepemde bangır bangır beni o günlere götüreceğini nerden bileceketim..(tarkan-aşkın son vuruşunu diyorum)Başlığın ağır roman olmasının sebebi ise biraz şizofrence kurgu denebilir.Buuren'in en yakın 2 arkadaşı var hep onlarla takılır onlarda sevgilidir ama ben bazen buuren in bu hatun kişisiyle vaktin birinde bişeyler yaşadığını veya hala o kişiye karşı hislerinin olduğunu düşünürüm tatilde çektikleri resimler aklıma geldi de 2 si sarılmış bu da yanlarında tek kalmış..hatun paso ben ondayken arıyo cinnete geliyorum nerdesin bilme m ne..ama ne olursa olsun ana sayfada başkasıyla fingirdeşmeler falan yıprandım baya yani..
ADİOS..