Hayatımın nabzını tutamıyorum
düzensiz atışlar durmaya yaklaşıyormuş gibi sıkıcı bir his.
hiç birşeye ait hissetmiyorum yalnızlık ve anılardan başka.
kendi içimde de bir yerlere de gidemiyorum sanki zamana bıraktım herşeyi aklıma geldiğinde olmadık yerlerde çekinmeden ağlayabilen biri oldum
ama bunu durdurabiliyorum.
düşüncelerimide durdurursam sanırım ölcem.
ne hayallerim ne gerçek ne yaşadıklarım hiç biri akmıyor .
duygusal değilim ben istemiyorum olmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder