15 Ekim 2009 Perşembe

I'm feeling puppet

Aklıma ilk günden sahneler gelmeye başladı birden üşürken sıcak bir yaz günüydü aah ahh çok değil 3-3.5 ay önce..Ve beynim fonda let me sign ı çalmaya başladı.
blog:bir kısa geçermisin?
ben:yok boşver.
blog:tamam...
Şu an kasım geliyor new moon'u birlikte izleriz derken oha çüş ne kadar çok var daha diyodum.Zaman geçmiş bile onsuz tek izlicekmişim kaderr emrah mode..Ceset gibi sopsoğuk oldum sürekli gözlerimi açık tutmaya çalışıyorum bir varmış bir yok olmuş..Günlerin eski günlere benzemesi bazen mutlu ediyor aynı güneş var havada o günde böyleydi hava, şöyle olmuştu flashback..Şimdi şu an ve yarın var geçmişim tam anlamıyla sandıkta ve hala sabahın köründekendimi aklıma o günleri hatırlayıp gülümserken buluyorum sanki dün yaşanmış gibi.Ama bunun bedeliymiş gibi durup dururken mutsuzda oluyorum öeaah geçti gitti sanane diye susturuyo birbirini içimdeki benler.Bazen sessizce mutsuz ediyorlar aklıma tedirgin nedenler sokmadan, ama onlar öyle olmayı seviyor ben içimdeki benlerin oyuncağıyım.Sana dair hala birşeyler üretiyorlar hayat güzel diye klişe cümleler kurmuyorlar hissettiriyolar sadece yalnız kalmanın büyüsü, kendime ve sana ulaşmak.Boğazımda şu an kilitlenen düğümün sebebni bilmiyorum mesela sebepsiz gelmek isteyen gözyaşlarım var sannırım işim var her istedikleri zaman akamazlar.Ve boğazımda büyüyen patlamalar..Son saatlerde gördüğüm yüzler öööyle birşey işte.

Hiç yorum yok: