Niye?neyi bilmeden düşünüyorum yine bir kaç gündür.Kimi olduğunu biliyorum ama 'onu'^^
Biliyorum çok zaman geçti bunları düşünmenin bir anlamı yok hem onun aklına bile gelmiyordur gelse bile öyle ciddişekilde değil.Hayatındakilerle mutludur gittiği şehirde çoktan yeni bir hayataı olmuştur filan bunlar eskidenolsa küçük çaplı acıtasyon malzemesi olurdu ama sadece alık alık düşünüyorum bana bile birşey ifade etmeden düşünüyorum sadece sanki biz hala sevgiliyiz koca bir hafta birbirimizi özleyip sonunda sımsıkı sarılmayıiple çeken eskisi gibi..
İpin koptuğu yerde o kadar anlamsız ve gereksiz geliyor kiherşey canından çok sevdiğin insan bile neden o kadar sevmiş o kadar zorlanmışım ki herşeyaslında çok basitmiş diyorsun ana ilk fırsatta ayağın yine o boşluğa kayıyor onun adı bence 'yalnızlık'.Kurtulunması gereken ve insanın elinde olan birşey ama ya seni sevenler her an yanında olacak insanlar yoksa?O an değil hayatında böyle kişler yoksa?Önce yüzleşirsin zaten biliyosundur alışık olduğun bir üzüntü/hüzün işte böyle zanlarda daha ağır baş ağrıtıcı kokar.Bazen de kocaman kalabalığın ortasında yalnız hissedersin ki bubiraz daha kötü sanırım ve ben bunu yaşıyorum neyse bence konu tamamiyle bu değil sanırım.
Bu sadece kızlarda var galiba büyütmek haddinden fazla takılmak adı üstünde alışkanlık takıntı sevgi değil eskiyi hatırladığında gülümsemek tabi ki güzel ama fazlasını hayal etmek yanlış gereksiz hatta habersiz bir beklenti karşıdaki sen bunları düşlerken kendi hayatına habersiz bir şekilde devam eder tutup bir de bunlarla karşsına çıkmaya kalkmak var birde hiç girmiyorum oraya.
Hayataıma anlam veremiyorum böyle birşey olsa keşke n'oluyoruz hobaa diye o yoğunluğun ortasında bulsam kendimi yaşayarak yorulsam o tatlı yorgunlukta işin en kötü yanı olsa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder